Laatste reisblog: It's bittersweet

Hola!

Inmiddels ben ik vandaag precies een week terug in het koude kikkerlandje Nederland. Met drie lagen kleren, dikke sokken aan en het liefst een grote deken over me heen ben ik aan het bijkomen van mijn grote avontuur en de jetlag, die toch best wel aanwezig is. Aangezien dit mijn laatste reisblog over Suriname zal zijn wil ik graag nog over een aantal dingen schrijven, zoals het afscheid nemen van iedereen en onze terugreis naar Nederland.

De week van 22 juni t/m 26 juni stond in het teken van afscheid nemen bij het kinderhuis. Op dinsdag zijn we met de oudere kinderen van het kinderhuis gaan bowlen in de stad, omdat Samantha en ik ook graag iets voor hen wilden doen. We speelden namelijk vooral met de jongere kinderen op de spelzolder, omdat de ouderen les hadden. En aangezien wij van mening zijn dat ook de oudere kinderen wel eens ontspanning kunnen gebruiken en af en toe even het kinderhuis uit moeten hebben we een uitje georganiseerd. Chantal, een andere stagiaire, ging ook mee en we hebben met z’n allen een erg leuke avond gehad. De kinderen bedankten ons na afloop en vertelden dat ze erg genoten en gelachen hadden. Wij waren de eerste stagiaires die hen mee namen buiten het kinderhuis, erg fijn om te horen natuurlijk, maar ook pest pijnlijk, omdat ze dus nooit ergens heen gaan. Ik ben in ieder geval erg blij dat ik dit voor de oudere kinderen heb kunnen doen. Vrijdag was onze laatste dag en zijn we in de middag met de kleine kinderen mee geweest naar de Nederlandse musical van Sneeuwwitje waarvoor ze waren uitgenodigd. Na de musical hebben we mee gegeten bij het kinderhuis en hebben Samantha en ik ons foto cadeau gegeven aan de kinderen, zodat ze af en toe nog eens aan ons kunnen denken. Het moment van het afscheid nemen was ontzettend zwaar en viel me heel erg tegen. Wat ga ik (en mis ik nu) deze kinderen! Het ergste vind ik nog wel dat ik weet in wat voor situatie ik ze heb moeten achterlaten terwijl ik weer terug ben in m’n ‘luxe’ leventje hier. Hopelijk kan ik snel terug om ze weer te zien.

De weken daarna tot aan ons vertrek hadden we vakantie en hebben onder anderen ‘Keti Koti’ gevierd en zijn nog een weekendje buiten de stad geweest. Ook zijn we voor de laatste drie weken verhuisd naar een ander huis en hadden ineens huisgenoten. Dit was een gezellige boel en vond het fijn om daar te wonen, ondanks de mega begraafplaats achter ons huis. We hebben de laatste dingen bezocht en gedaan die we nog graag wilden doen en hebben één voor één afscheid moeten nemen van onze SU-vriendinnetjes. Dit was zeker niet leuk en deed me alleen maar realiseren dat mijn tijd in Suriname er ook bijna op zat. De laatste weken hebben we op en top genoten en zijn de weken voorbij gevolgen! Niet alleen die weken, maar ook de afgelopen week in Nederland is ontzettend snel gegaan. Dit komt mede ook wel doordat ik meteen al weer vol was gepland. Zo ging ik op donderdag alweer naar Nijmegen om de Nijmeegse vierdaagse feesten te vieren en kwam vrijdag ook m’n zusje nog een dagje langs, zodat we nog even wat tijd met z’n tweeën konden doorbrengen. Zaterdag gingen we met z’n vieren (papa, mama, Fabienne en ik) uiteten bij de wok en het was fijn om nog even met z’n vieren te zijn, voordat we Fabienne zondag op het vliegtuig hebben gezet naar Australië voor tien maanden!

Langzaamaan begin ik weer te wennen in Nederland, maar wat mis ik Suriname! Als afsluiter van dit reisblog ga ik een stuk overtypen van wat ik de laatste dag in Suriname heb opgeschreven in m’n dagboekje: “Wat was de tijd hier geweldig en wat hebben we veel beleefd en meegemaakt. Ik ben ontzettend blij dat ik dit avontuur samen met Samantha ben aangegaan en heb er geen minuut spijt van! Sam dankjewel!! Wat ga ik Suriname missen met al haar mooie en gekke kanten. Ik ga de jungle missen, de hobbels in de weg, de chaos in het verkeer, het getoeter en gefluit, het geroep en alle gekke namen die naar ons hoofd geslingerd werden, de hitte en de plotselinge stortbuien, het heerlijke eten, de gezellige mensen en de geweldige muziek! Het kluiven van de kip (wat ik verschrikkelijk vond) en de gele vingers van de roti, de muggen en de steekvliegen (not hahah), gekke gidsen, de oude vervallen stadspanden, ‘De Waterkant’, de ‘Palmentuin’ en vooral het heerlijke relaxte leven!

Ik wil iedereen bedanken die mij het afgelopen halfjaar heeft gesteund op welke manier dan ook! Heel veel liefs en een dikke brasa!

Lobi!

Het aftellen is begonnen…

Hoi allemaal!

Ja ja nog 11 dagen en dan is het tijd om het vliegtuig terug te pakken naar Nederland. Of ik hier blij mee ben dat weet momenteel nog niet en denk er ook nog maar niet te veel over na. Daarom schrijf ik vandaag eerst nog over mijn avonturen van de afgelopen tijd, want wij (Samantha, Ellen, Dorianne en ik) waren op vakantie naar Curaçao! WOW wat een geweldige week was dit en wat een bijzonder mooi eiland. We vertrokken in de nacht van zaterdag 6 juni op zondag 7 juni om 03.30 uur met onze taxi naar ‘Zanderij’. De vlucht ging ontzettend snel aangezien ik alleen maar geslapen heb. Bij aankomst op Curaçao werden we meteen verwelkomt door de heerlijke zon en konden we de regen voor een weekje achter ons laten. We werden opgehaald door de huisbaas en naar ons onderkomen voor de aankomende week gebracht. Na helemaal te zijn geïnstalleerd en kennis te hebben gemaakt met onze huisgenoten zijn we richting ‘Mambo Beach’ gegaan. Hier hebben we heerlijke genoten van de zon en het super blauwe water met een cocktailtje in onze hand. ’s Avonds was er een feestje op het strand waar we ook nog naar toe zijn geweest, maar hebben het niet laat gemaakt want we waren toch best wel moe. Ik sliep samen met Dorianne op de kamer en hadden net als de anderen geen airco, jeetje wat is dat warm zeg en wat waardeer ik m’n airco in Suriname hahah. Eigenlijk klinkt dat best wel verwend, maar het was echt bloedheet. Vanaf maandag hadden we een auto gehuurd, zodat we lekker zelf konden rondtoeren over het eiland en hebben dit dan ook goed gedaan. Op maandag zijn we naar de ‘Boca’s’ geweest. Dit waren vier plekken langs de kust waar de zee heel hard en hoog tegen de rotsen opknalt, erg mooi om te zien. Alleen moet er bij ons altijd wel iets fout gaan en dit keer had Samantha al bij het eerste ritje de autoband kapot gereden. Gelukkig was de beveiligingsman zo lief om onze band te verwisselen, want wij hadden natuurlijk geen idee hoe dat moest… Achteraf gezien was het helemaal niet moeilijk, dus de volgende keer kunnen we het zelf! In de avond zijn we lekker uiteten geweest bij ‘De Buren’ en ik heb hier ‘Keshi Yena’ gegeten, dit is een Antilliaans gerecht met gesmolten kaas, kip en groeten, erg lekker!

Op dinsdag gingen we met de catamaran naar Klein Curaçao. De weg er naar toe was erg wild en we moesten ons goed vasthouden zodat we niet gelanceerd zouden worden. Ik heb erg gelachen en het was net of je de hele tijd in een achtbaan zat. Helaas was het niet voor iedereen even leuk, want al snel begonnen de eerste mensen zeeziek te worden met alle gevolgen van dien… Na ongeveer anderhalf uur varen waren we bij Klein Curaçao en hebben Ellen en ik het laatste stukje naar het strand gesnorkeld. Ik vond dit in het begin maar niks tussen al die vissen en ging ook iedere keer te ver onderwater waardoor ik een hele lading zeewater binnen kreeg. Gelukkig heb ik het overleefd en vond het snorkelen uiteindelijk echt geweldig. Het water was zo ontzettend helder en blauw, het strand heel wit en een heerlijke zonnetje, echt onbeschrijfelijk mooi. Ook hebben we een zeeschildpad gezien tijdens het snorkelen en het was net of we ons bevonden in een filmpje van het WNF, maar dit keer was het in het echt. We kregen een heerlijke lunch, hebben gezwommen en gezond en keerden aan het eind van de middag weer terug na een geweldige dag.

Woensdag was weer eens een relaxt dag voor de verandering hahah, want we doen niks anders.. In de ochtend gingen we naar de struisvogelfarm en kregen we een rondleiding. Ook mochten we de struisvogels voeren wat een erg aparte ervaring was. Na dit avontuur was het tijd om te zonnen en zijn we de rest van de dag bij de ‘Jan Thiel baai’ geweest en hebben gelegen bij ‘Zanzibar’.

Niet alles op Curaçao was geweldig, want ik werd namelijk woensdagnacht wakker door jeuk op m’n arm en dit bleek een kakkerlak te zijn.. Nadat ik m’n hele bed heb omgekeerd deed ik de klamboe erover zodat er niks meer bij me kon komen. Probleem opgelost zou je denken, nou niet dus! Een paar uur later werd ik weer wakker en toen zat er eentje op m’n gezicht! Echt verschrikkelijk vies en gruwelijk gewoon. Nog een keer m’n bed omgekeerd en dit keer de klamboe helemaal om m’n matras gedaan zodat er echt niet meer bij kon komen. Gelukkig is het hierna niet meer gebeurt, maar echt lekker geslapen heb ik die nacht niet meer.

Donderdag kwam dan de droom van Ellen, Samantha en mij uit: zwemmen met dolfijnen. Nadat we Dorianne af hadden gezet bij het strand gingen wij naar het Sea Aquarium om ons aan te melden. We hebben eerst een dolfijnenshow gekeken en daarna mochten we zelf met ze gaan zwemmen. Bikini aan, flippers uitzoeken en hup het water in met een klein groepje. Zoals ik al eerder zei lopen dingen bij ons nooit zoals het moet en dat was vandaag ook weer het geval.. Eén van onze twee dolfijnen had het namelijk vrij snel al wel weer gezien waardoor die niet wilde luisteren en iedereen het water uit moest. Na een korte pauze gingen we het opnieuw proberen, maar helaas ook deze poging mislukte. Onze groep moest het water uit en we gingen naar een ander bassin om met twee andere dolfijnen te zwemmen. Uiteindelijk waren deze dolfijnen wel enthousiast en hebben we allerlei spelletjes met ze gespeeld en gezwommen. Wat een geweldige beesten zijn dit en ook behoorlijk groot als je er naast zwemt. Het was een ontzettend gave ervaring en had dit niet willen missen, oma Ruurlo bedankt voor dit geweldige cadeau!! Na een broodje te hebben gegeten en de foto’s opgehaald te hebben gingen we richting Dorianne en hebben nog lekker op het strand gelegen. ’s Avonds natuurlijk weer uiteten geweest en heb eindelijk weer eens heerlijke rosé gedronken.

Na al dat luie gedoe van op het strand liggen was het toch ook echt tijd om iets inspannends te doen en daarom hebben we op vrijdag de Christoffelberg beklommen. Gelukkig waren we erg vroeg gegaan waardoor het nog niet heel erg warm was. De toch naar boven was namelijk behoorlijk pittig en de zon scheen al best vel. We hebben er iets langer dan een uurtje over gedaan om boven te komen en het laatste stuk was puur klimmen op handen en voeten. Je kon erg ver kijken op de top en zag een groot deel van het eiland. Het waaide behoorlijk dus we moesten goed uitkijken en oppassen voor plotselinge windvlagen, zodat we niet naar beneden vielen. Eenmaal weer op krachten gekomen en de nodige foto’s te hebben gemaakt begonnen we aan de klim naar beneden. Als beloning van onze inspanning zijn we in de middag verschillende strandjes af geweest, zoals ‘Grote Knip’, ‘Playa Lagun’, ‘Kas Abou’ en ‘Playa Porto Marie’ waar we heerlijk hebben gezwommen en geluierd in de zon. Op de terugweg naar Willemstad zijn we nog langs de zoutvlaktes gereden en hebben veel flamingo’s gezien. ’s Avonds zijn we heerlijk uiteten geweest en redelijk op tijd ons bed in gegaan, omdat we toch best moe waren.

Helaas was zaterdag alweer onze laatste dag en is de week voorbij gevlogen. Curaçao is echt een mooi eiland en heel veelzijdig. Voor iedereen die er nog niet is geweest kan ik het zeker aanraden! We zijn in de ochtend vroeg opgestaan, hebben wat souvenirs gekocht, nog ergens lekker wat gedronken, onze huurauto ingeleverd en nog voor het laatst naar het strand geweest. Uiteindelijk was het toch echt tijd om naar huis (Suriname) te gaan en heeft Joris (huisgenoot) ons afgezet op het vliegveld. We dachten allemaal dat we om 21.00 uur zouden vliegen, maar bij aankomst bleek dat we om 20.30 uur zouden vliegen waardoor we dus eigenlijk bijna te laat waren. Gelukkig had de vlucht vertraging en was er uiteindelijk niks aan de hand. De terugvlucht was erg angstaanjagend en was dan ook blij toen we weer veilig geland waren in Suriname. Ik kan niet precies uitleggen waarom het zo angstaanjagend was, maar het was een combinatie van dingen. Zo zaten we achterin het vliegtuig en maakte de motor echt belachelijk veel lawaai, veel meer dan normaal, bij de nooddeur suisde wind doorheen, bij het opstarten begonnen de lichten te knipperen en tijdens het dalen ging het vliegtuig iedere keer dan weer ineens harder en dan weer zachter. Het was in ieder geval heel apart en niet fijn. Maar zoals ik zei zijn we veilig geland en heeft onze taxi ons netjes thuis afgezet, zodat we heerlijk in ons eigen bedje kon gaan slapen. Het was een geweldige week en ben ontzettend blij dat ik deze reis heb mogen maken met deze drie toppers van een meiden!

De week na Curaçao hadden we onze eindgesprekken van stage en supervisie en moesten we onze eindverslagen inleveren. Helaas deed de Wi-Fi het de hele week thuis niet waardoor we de verslagen hebben ingeleverd op de Wi-Fi van de Macdonalds hahah. Ook vertelde Fabienne mij deze week dat ze een gastgezin heeft in Australië wat natuurlijk helemaal geweldig is. Ik ben ontzettend blij voor haar en trots dat ze dit avontuur aangaat!

In Suriname hebben we ook nog lang niet alles gezien en daarom gingen Macy, Samantha en ik in het weekend van 20 en 21 juni naar Nickerie / Bigi Pan. Het was een heel stuk rijden en zijn onderweg langs Groningen en Wageningen gekomen en op verschillende plekken gestopt. Aan het eind van de middag moesten we het laatste deel van de reis per boot afleggen, want ons verblijf lag midden op het water. Het verblijf was erg primitief, maar wel erg gaaf dat het op het water lag. In de avond zijn we op zoek gegaan naar kaaimannen en slangen en hebben deze ook gevonden. De rest van de avond hebben we kaartspelletjes gespeeld en gezellig gedronken. Zondagmorgen heb ik de zon zien opkomen en dit was erg mooi om te zien. De zon scheen super mooi over het water en dit gaf een gaaf effect. Na het ontbijt gingen we een stukje varen en hebben midden op het meer een modderbad gehad. In het begin voelt dit erg gek aan je voeten aangezien je lekker in de blubber staat en is het raar om je hiermee in te smeren. Dit gevoel ging wel snel weg en heb dan ook erg gelachen. Natuurlijk kon een modder gevecht niet uitblijven en vloog er van alles langs je oren. Ik mocht terug varen naar het verblijf en kreeg een 8,9 als cijfer van de bootsman hahah. Na de lunch was het helaas tijd om weer terug te gaan richting het altijd drukke Paramaribo, want we hadden nog een lange reis voor de boeg.

Voor nu houd ik het weer even voor gezien en zal als ik weer naar Nederland vertrek nog een laatste reisblog schrijven van mijn laatste avonturen in dit geweldige land!

Lobi!

xx Sharon

No Spang!

Fa waka allemaal!?

Waar het de vorige keer een maand geleden was dat ik een reisblog schreef is hun nu nog langer. Ik heb ontzettend veel te doen hier en verveel me geen moment, waardoor het schrijven van dit verhaal vergeten wordt. Maar zoals ze in Suriname zullen zeggen: no spang! Vandaag heb ik mijn eindverslag voor school afgemaakt en kan de aankomende week gaan genieten van een heerlijke vakantie op Curaçao!

Stage gaat nog steeds goed en is eigenlijk bijna al afgelopen, we hoeven namelijk nog maar drie weken. De tijd vliegt voorbij en probeer nog niet aan het moment te denken dat ik afscheid moet gaan nemen van alle lieve kinderen. Afgezien van stage maken we hier ook genoeg mee en zo hebben we uitgebreid Koningsdag gevierd. Op 25 april was er het Kingsland festival, we zijn hier naar toe gegaan met de partybus en waren dus al goed in de stemming toen we op het festival terrein aankwamen. Het was een geweldig feestje en maandagavond 27 april hebben we dit nog eens dunnetjes overgedaan op een partyboat, wat ook een erg leuke ervaring was! Naast al het gefeest hebben Samantha en ik ook nog een heldendaad verricht haha, namelijk het redden van 11 puppies. De puppies zaten vast onder een container en door de vele regen was het gat onder de container volgelopen. Samantha en de broer van Dorianne hebben vervolgens rollend in de modder ervoor gezorgd dat de puppies onder de container vandaan zijn gehaald. Maarja wat moest er dan gebeuren met pups… We hebben maar besloten om ze mee naar huis te nemen en een nieuw onderdak voor ze te zoeken. Binnen twee dagen waren alle puppies opgehaald en was het weer heerlijk rustig in huis hahah, lang leve social media!!

Helaas komt er aan al het gefeest met iedereen ook een keer een eind en hebben we afscheid moeten nemen van onze Klaske die Suriname als eerst moest verlaten. We hadden een verrassingsfeestje voor d’r georganiseerd waarbij we eerst met z’n allen gegeten hebben bij Warung Monica, het restaurant van een jongen waarmee we salsa dansen, om vervolgens op de partybus te gaan naar Havana. Het was een geweldige avond en de volgende dag hebben we brak roti gegeten en toen was het toch echt tijd om afscheid te nemen. Gelukkig hoefde ze niet alleen te vliegen, want de broer en zus van Dorianne vlogen tegelijk met haar naar huis. Het is wel een gek idee dat we in een korte tijd zulke leuke mensen hebben leren kennen en dat Samantha en ik ze allemaal moeten uitzwaaien, omdat wij als laatste twee richting Nederland vertrekken. Lang hadden we niet de tijd om te treuren, want de week erna stond de verjaardag van Dorianne en mij op de planning. Allebei op 21 mei jarig alleen is Dorianne een jaartje ouder. ’s Ochtends werd ik wakker gemaakt door Samantha en met ballonnen, een verjaardagslied en een verrassing. Papa, mama en Fabienne hadden namelijk in Nederland een filmpje opgenomen om mij te feliciteren, echt ontzettend lief en had dit niet verwacht. Ook Samantha had een filmpje gemaakt waar ik echt helemaal om dubbel gelegen. Het is echt schat van een meid en heeft er alles aan gedaan om me jarig te laten voelen en dat is haar dan ook zeker gelukt! Dankjewel lieve Sam! ’s Avonds hebben Dorianne en ik samen onze verjaardag gevierd. Eerst een borrel bij ons thuis waar we vervolgens met de partybus voor onze deur werden opgehaald en daarna naar Havana zijn geweest.

Een reisverslag zonder trips is natuurlijk niet compleet en in de afgelopen tijd zijn we dan ook weer drie weekenden weggeweest. Het weekend van 2-3 mei gingen we naar Galibi opzoek naar schildpadden. We gingen met een groep Surinamers en vier andere stagiaires. Het leek een erg leuk weekend te worden en de sfeer zat er ’s ochtends al goed in in de bus. Om 08.00 uur werd de eerste fles borgoe al open getrokken bij de Surinamers, dit kon vooraf al niet goed gaan en dit bleek later ook zo te zijn.. Bij aankomst in de plaats Albina kwam de borgoe er dan ook meteen uit. In Albina gingen we vervolgens op de boot naar de overkant waar Frans-Guyana lag. Frans-Guyana hoort bij Europa en dit merkte je aan alles, er werd Frans gesproken, auto’s reden weer rechts en je moest er met euro’s betalen, erg gek allemaal hahah. Na even door het plaatsje daar gelopen te hebben gingen we verder op de boot richting Galibi. De bootreis was echt om te lachen, iedereen werd zeiknat, maar omdat ik helemaal voorin in de boot zat bleek ik droog. Dit mocht ook wel een keertje want normaal ben ik altijd de persoon met pech. Bij aankomst in Galibi zagen we een eindelijk weer eens strand en hebben even heerlijk gezwommen nadat we onze hangmatten hadden opgehangen. De sfeer met de Surinamers was helaas om te snijden en ze ontweken ons compleet. ’s Avonds gingen we op zoek naar schildpadden en na een tijdje hadden we er twee gevonden. We moesten heel erg stil op een afstand blijven wachten totdat de schildpad zijn gat had gegraven voordat we er heen konden. Helaas gingen de schildpadden halverwege het graven weer terug naar zee, want het bleek later dat er water in het gat zat en hierdoor kunnen ze niet hun eieren leggen. We hebben dus niet het legproces meegemaakt, wat ik wel erg jammer vond want daar kom je juist voor. Maar niet getreurd want het was een erg mooie trip, hebben wel schildpadden gezien en ook nog eens een interessante rondleiding door het dorp gehad zondagochtend.

In het weekend van 9-10 mei hadden we een relax weekend met de meiden, de broer en zus van Dorianne en een aantal mannen van de salsa lessen. We hebben overdag lekker gevaren met een bootje en gezwommen in de kreekjes. Zaterdag avond was er een heerlijke bbq met frietjes en pindasaus, I love it! Samen met Samantha en Chico ben ik ’s avonds nog opzoek gegaan naar een supermarkt zodat we extra borgoe konden kopen. Bij terugkomst hebben we met z’n allen lekker gekaart, gedanst en gedronken. Op het eind waren Samantha, David en ik nog als laatste over, want we waren natuurlijk te eigenwijs.. de extra gehaald fles borgoe moest en zou op. Uiteindelijk kwam om 06.00 uur de zon op en gingen wij richting onze hangmat. Dit was ook weer een geslaagd en gezellig weekend. Ik vind het echt heerlijk om af en toe even buiten de stad te zijn, omdat het daar zo heerlijk rustig is.

De laatste trip die we gedaan hebben tot nu toe was Brownsberg en het Stuwmeer. Hier gingen we 23-24 mei naar toe samen met Ellen, haar ouders, zus en vriend van de zus, Lisa en haar vader, Samantha, Joyce en Macy. Het was eigenlijk de bedoeling om met deze groep te gaan, maar toen we zaterdagochtend aankwamen bij het vertrekpunt bleek dat er nog meer mensen mee gingen. Na een beetje tegensputteren zijn we toch maar de bus ingestapt, want er kon toch niks aan veranderd worden. Op de heenweg naar Brownsberg zijn we gestopt bij Berg en Dal waar een aantal mensen de kabelbaan gingen doen. Ik bleef achter met Macy, Ellen’s moeder, Ellen en Samantha, want wij hadden al een keer een kabelbaan gedaan. Toen iedereen terug was vertrokken we verder richting het stuwmeer. Dit is echt een gigantisch kunstmatig aangelegd meer ter grootte van de provincie Utrecht. Het was ontzettend mooi, maar paste eigenlijk niet bij de rest van Suriname. Dit komt natuurlijk ook doordat het er eigenlijk niet hoort. Met een bootje zijn we toen naar een eiland gevaren waar we even konden zwemmen en wat hebben gegeten. Helaas had onze gids alleen erg haast iedere keer (ja kan je het je voorstellen hier in Suriname? Het kan dus blijkbaar wel..) dus moesten we al snel weer terug naar de bus. Vanaf daar was het ongeveer nog een uurtje rijden voordat we op de top van de Brownsberg aankwamen. Hier hebben we overnacht en zou je heel mooi uitzicht hebben over het stuwmeer, maar het was bewolktL In het donker is er een wandeling door de jungle gemaakt op zoek naar dieren, ik was alleen plotseling ziek geworden en heb de rest van de avond in bed doorgebracht. Gelukkig voelde ik me zondagochtend wel iets beter en na een ontbijtje op bed van Samantha ben ik toch mee gegaan de jungle in naar de watervallen. Ik had van te voren gedacht dat we de berg op zouden klimmen, maar niets was minder waar. We moesten namelijk eerst alleen maar dalen tot dat we bij de Irene-val aankwamen. Hier konden we lekker afkoelen en even bijkomen voordat we weer helemaal omhoog moesten klimmen. Doordat het de laatste dagen enorm heeft geregend was het pad erg modderig en moest je goed opletten waar je liep zodat je niet viel. Toen we weer bijna terug waren hebben we een afslag genomen naar de Leo-val. Ook hier moesten we eerst weer flink dalen, ik vond deze waterval mooier dan de Irene-val, maar ben blij dat ik ze wel allebei heb gezien. Terug in het kamp snel onder een ijskoude douche gestapt (wat ben ik toch blij dat we warm water in het appartement hebben), wat heerlijke bami gegeten om vervolgens aan onze terugreis naar Paramaribo te beginnen. Ondanks het ziek zijn en de tegenvallers was het een leuk en mooi weekend!

Voor nu houd ik het weer even voor gezien en ga verder met het inpakken van mijn koffer. Ellen en Dorianne slapen vanavond bij ons en we zullen om 03.30 uur vannacht opgehaald worden door de taxi. Om 07.15 uur zullen we dan weg vliegen richting zon, zee en strand!

Een bigi brasa van mij voor jullie!

“I love my life”

Hoi allemaal!

Inmiddels is het alweer een maand geleden dat ik m’n vorige reisverslag erop heb gezet en ik heb het de afgelopen weken ook echt iedere keer voor me uitgeschoven, maar nu is het dan toch eindelijk weer zover.

Stage

Op stage gaat het goed, we zijn nog steeds druk bezig met het inzamelen van geld en hebben van het tot nu toe ontvangen bedrag al veel mooie dingen gekocht. De kinderen zijn erg lief en gelukkig bereiken we ook steeds meer de wat oudere kinderen in het kinderhuis. Ook is er een nieuwe ‘directrice’ en van wat ik deze week van heb gezien is ze goed in aanpakken en dit is precies wat het kinderhuis op dit moment nodig heeft.

Springbreak trip

In het weekend van 28 en 29 maart was het tijd voor de Springbreak trip. Het was een sportief weekend waarbij we voornamelijk met alleen maar Nederlandse en Belgische stagiaires waren. Iedereen was ingedeeld in teams en mijn team heette ‘Matapica’, dit is een bezienswaardigheid hier in Suriname. We moesten op zaterdag 3x touwtrekken, 3x een basketbalspel, 3x een waterspel en 3x beachvolleyballen. Helaas ben ik tijdens het basketbalspel uitgegleden op het asfalt waardoor mijn hele rechterbeen open lag. Zo creatief als ze hier zijn is het toen met het drankje Mariënburg (90% alcohol) ontsmet, maar voor deze zekerheid heb ik helaas hierdoor niet mee kunnen doen met het waterspel. Nadat alle rondes waren gespeeld kregen we heerlijk te eten en was het ’s avonds tijd voor een competitie bierpong. Ons team ging hiermee erg goed en het lukte mij zelfs om 4x achter elkaar er eentje in te gooien, zo heb ik het niet meedoen aan het waterspel toch nog een beetje goed kunnen maken! Helaas lagen we de ronde erna er wel uit, maar niet getreurd want toen begon het feest pas echt. Het was een erg gezellig avond/nacht en heb weinig in m’n hangmat kunnen slapen. Zondag werd de finale gespeeld wat betekende dat wij vooral bezig waren met zitten, kaarten, eten en ontnuchteren. Nadat alles weer was opgeruimd was het tijd om naar huis te gaan en na ongeveer één uur rijden waren we weer terug in Paramaribo.

Raleighvallen & Voltzberg

Van vrijdag 3 t/m maandag 6 april stond onze eerste echte trip naar het binnenland op de planning. Vrijdag stond vooral in het teken van reizen naar onze eindbestemming, Fungu-eiland. We hebben eerst 4 uur gereden over een erg hobbelige bauxiet-weg om vervolgens een korte tussenpauze te nemen waar we wat te eten kregen en om alle spullen in boten te laden. Het tweede deel van de reis zouden we per boot afleggen en hier hebben we nog eens zo’n 4 uur opgezeten. Nou ik je vertellen dat je op het eind echt een ontzettende houten kont krijgt en het werd nog koud ook. Ongeveer halverwege de boottocht kwamen we de boot tegen waarin al onze spullen zaten en deze was aan het zinken.. De mannen waren zeiknat en druk bezig om met emmers al het water eruit te scheppen. Gelukkig konden ze verder, maar we hebben we lang moeten wachten totdat de boot bij het eiland was. En helaas waren al onze spullen ook nog eens helemaal doorweekt! Gelukkig konden we de eerste nacht in een hutje slapen met bedden, maar dit sliep ook niet echt heel lekker hahah. Zaterdag was het aan onze groep de taak om de Voltzberg te gaan beklimmen. We waren al vroeg vertrokken en moesten eerst een klein stukje met de boot, maar als snel moesten we toch echt onze eigen energie en krachten in gaan zetten om naar de top te komen. Onderweg moesten we over boomstronken heen, onder takken door, over het water en berg op en weer af. Af en toe hadden we even pauze, maar we liepen dan als snel weer door. Ook zijn we twee keer opgehouden door slagen waarvan er eentje de twee na giftigste van Suriname is, bah bah! Aangekomen bij het plateau konden we de Voltzberg al zien en was het nog een half uur lopen naar de voet van de berg. Onderaan de berg was het nog ongeveer 20 min. stijl omhoog klimmen om bij de top te komen. Het was behoorlijk pittig, maar het was het zeker waard. Het uitzicht was echt geweldig mooi en na een hele fotoshoot was het weer tijd om aan onze terugreis te beginnen. Na nog eens 4 uur door de jungle te hebben gewandeld kwamen we aan bij een kleine waterval waar we heerlijk even konden afkoelen voordat we weer met de boot werden opgehaald. Terug bij de accommodatie kregen we te eten en ’s avonds was er nog een gezellig kampvuur waar we bij konden zitten. Inmiddels waren al onze spullen opgedroogd en moesten we deze nacht toch echt in onze hangmat slapen, maar dit ging eigenlijk best prima.

Zondag was voor ons een relaxt dagje; in de ochtend hebben we wel eerst nog één uur door de jungle gelopen om aan te komen bij de moederval van de Raleighvallen. Dit was mooi om te zien, maar viel een beetje tegen aangezien de dag ervoor veel spectaculairder was. We hebben hier fijn op de rotsen in het water, in de zon gezeten en na een uurtje was het weer tijd om terug te gaan. De rest van de middag waren we ‘vrij’ en hebben nog meer in de zon gelegen. Voordat het eten klaar was hebben ons gebaad in de rivier wat erg grappig was om een keer te doen en eigenlijk ook best wel fijn. Tijdens eten was er ineens paniek… er waren namelijk vogelspinnen gespot bij de slaapplekken en dit was niet echt een fijn idee. Er werd ons wel verteld dat deze vogelspinnen niet giftig waren en dat ze mensen niet aanvallen. Nou dit moesten we dan maar aannemen en om het een beetje te vergeten hebben we er maar een drankje ingegooid terwijl er een optreden was van de Raleighboys.

Maandag was het weer tijd om naar huis te gaan en toen we aan het ontbijt zaten was er nog een vogelspin gespot op het gras, maar dit keer een mini versie. Zo stoer en totaal niet bang (lees het tegenovergestelde) als we zijn hebben we deze spin over onze handen laten lopen en natuurlijk ook even snel foto’s gemaakt. Na dit avontuur kon de terugreis beginnen en uiteindelijk waren we tegen 18.30 uur weer terug in Paramaribo.

Wandelmars

De woorden ‘uitrusten’ en ‘niks doen’ stonden deze afgelopen weken niet in onze woordenboeken want in de week van woensdag 8 april t/m zaterdag 11 april was er de wandelmars in Paramaribo. De wandelmars is eigenlijk een wandel 4-daagse zoals wij het kennen, maar hier lopen heel veel groepen en brasbands mee met muziekinstrumenten en dansers. Het is net een carnavalsoptocht en wij liepen er tussen als individuele lopers. Het was één groot feest en de sfeer was geweldig. Onderweg kregen we veel leuke reacties van de Surinamers langs de kant. Ze vonden het allemaal erg leuk dat we meeliepen en vonden het knap. De eerste dag hebben we ongeveer 15km gelopen en waren met 2 uur en 40 minuten weer binnen. Donderdag zou de langste dag worden en we hadden vol goede moed t-shirts gemaakt met ‘hier komen de bakra’s’ en ‘no spang’ erop. Blanke Hollanders worden hier ‘bakra’s’ genoemd en ‘no spang’ betekend zoiets als ‘maak je niet druk/geen stress’. Gelukkig vielen de shirts erg in de smaak en kregen we onderweg veel leuke reacties. We dreven eigenlijk de spot met onszelf en dat kunnen ze hier wel waarderen. Het was een ontzettend lange weg van 19 km, maar gelukkig stonden er overal mensen (echt heel veel mensen, heel Paramaribo was leeggelopen) langs de kant om iedereen aan te moedigen. Het leukste was nog wel dat de sommige mensen ons toezongen met ‘en van je hela hola, houdt de moed erin, houdt de moed erin’. Dit werkte erg goed en hierdoor bleven we lachen. Op het eind was ik dolgelukkig toen ik de finish zag en ben samen met Dorianne over de finish gerend. Helaas had ik heel erge blaren en ontzettend last van m’n knieën (ook nog van het beklimmen van de Voltzberg) waardoor ik de laatste twee dagen van de wandelmars niet meer mee heb kunnen lopen. Ik vond dit erg jammer, maar ben ontzettend blij dat ik twee dagen heb mee kunnen doen, het was echt een ervaring die ik niet had willen missen!

Daarnaast hebben we een aantal keer samen gekookt en gegeten met onze huisbaas en haar twee dochters wat erg gezellig was. Ook zijn we zondag 19 april naar de Paramaribo Zoo geweest. Dit viel een beetje tegen en het was erg klein, maar ondanks dat was het wel een gezellige middag.

Wij zullen net als jullie in Nederland Koningsdag gaan vieren en misschien zelfs nog wel een beetje uitgebreider.. Zaterdag zullen we namelijk naar Kingsland op Parabello gaan, zondagavond waarschijnlijk naar een feestje in Torarica en maandagavond ga ik op een partyboat waar we 4 uur lang zullen varen over de Suriname rivier met gezellige mensen, muziek en lekkere drankjes! Zoals jullie dus lezen kom ik niks te kort en mis Nederland dan ook zeker niet hahah (al doe ik dat stiekem soms wel een beetje hoor!)

Veel liefs en een dikke knuffel!

Danta Bai & Lobi Lafu + White Beach

Hoi hoi,

Hierbij weer een update van al mijn avonturen! De spelzolder op stage begint steeds meer vorm te krijgen en donderdag 19 maart zijn de twee kasten gebracht die gedoneerd zijn. We hebben hier veel speelgoed in kunnen opbergen waar de kinderen lekker mee kunnen spelen. Daarnaast komt de vakantie voor de kinderen er aan wat betekend dat wij veel op stage aanwezig zullen zijn om activiteiten met de kinderen te doen. Ook is er vandaag een container vanuit Nederland aangekomen van de ‘Ja-foundation’ waarin allemaal spullen zitten en waar wij wat uit mogen zoeken voor het kinderhuis. Helemaal geweldig dus!

Danta Bai & Lobi Lafu

Op zaterdag 7 maart was het tijd voor onze eerste trip naar het binnenland. Nog moe van het vieren van Holi Phagwa van de dag ervoor en nog helemaal gekleurd van al het poeder stonden we om 08.00 uur te wachten bij ‘Zin’. Niet veel later kwamen Ellen en Dorianne ook aan en toen was het wachten op onze gids met busje. We hadden verwacht dat we met meer stagiaires zouden gaan, dus het was wel even omschakelen toen bleek dat we vier Surinaamse mannen op pad gingen. Na nog een paar stops te hebben gemaakt om boodschappen te halen kwamen we al snel in het rustige, bijna uitgestorven binnenland. Het laatste stukje naar Danta Bai was over een hobbelige zandweg met een boel gaten erin. Gelukkig hadden we een ervaren chauffeur die ons veilig heeft afgezet bij de hutjes. Eenmaal uit het busje bleek het toch minder veilig.. Met het uitladen van de spullen zat één van de mannen namelijk vast met zijn vinger in een vishaak en gleed Ellen uit vol in de modder. Erger dan dit is het uiteindelijk niet geworden en alles is goed afgelopen. Het hele weekend is er heerlijk Surinaams voor ons gekookt door de mannen en was er iedere keer weer ander vers fruit, zoals watermeloen, lychees en andere tropische vruchten die ik niet ken. Zaterdagmiddag hebben we een wandeling gemaakt door het regenwoud. We moesten dwars door een beekje en over de boomstammen heen. Ook zijn we door een dorpje gekomen, maar helaas was iedereen weg. In het dorpje daarna ‘Lobi Lafu’ zou ons avontuur verder gaan, want het was tijd voor het kabelbaantraject hoog door de bomen van Suriname. In het begin was het wel een beetje eng, omdat het zo hoog was en je toch maar aan een touwtje vastzit. Uiteindelijk na een paar rode mieren weg te hebben geslagen op de kabel was het echt genieten van het mooie uitzicht en de adrenaline. Eenmaal terug bij ons hutje kregen we goddelijke soep te eten en niet lang daarna begonnen we met een drankje en hebben we de hele avond gezellig gekletst en kaartspelletjes gedaan. Na een korte nachtrust stond zondagochtend het ontbijt al weer klaar en zouden we eigenlijk gaan raften. Helaas was alleen de boot kapot waardoor dit niet door kon gaan. Het alternatief was dat we met een boot verder het binnenland in zijn gegaan en daar een dorpje hebben bezocht. We hebben 2 uur op de boot gezeten in de stromende regen hahah, maar uiteindelijk was de weg erheen wel erg mooi. Gelukkig was het op de terugweg droog en werd het al snel warm, waardoor we zelfs nog verbrand zijn. Zonnebrand hadden we natuurlijk niet meegenomen, want ja waarom zou je je insmeren als het regent.. Weer aangekomen bij ons hutje kregen we nog een maaltijd en toen was het tijd om alle spullen in te pakken en te vertrekken richting Paramaribo. Het was een ontzettend leuk en gezellig weekend. Daarnaast is het binnenland ongelofelijk mooi en heel erg rustig vergeleken met de stad. Het was heerlijk om even de drukte te ontvluchten en te genieten van al het mooie dat Suriname te bieden heeft.

White Beach

Zaterdag 14 maart zijn we voor het eerst naar White Beach geweest. White Beach is een kunstmatig aangelegd zandstrand aan een rivier. Om 10.00 uur hadden we afgesproken met Dorianne en Klaske bij de bussen, maar helaas is het hier zo dat de buschauffeur net zolang wacht totdat zijn bus vol zit voordat ie gaat rijden, wat betekende dat we pas om 11.00 uur konden vertrekken. Een uurtje later kwamen we aan bij White Beach en hebben hier lekker de hele middag relaxt op het strand gelegen. We hebben heerlijke baka bana (gebakken banaan) gegeten en een groepje mannen ontmoet. Aan het eind van de middag waren er nog twee van deze groep over en konden we met hen mee terug rijden naar Paramaribo. Erg fijn, want dit scheelde ons toch weer een busrit over hobbelige wegen en 2,50srd (€0,70) oftewel de bus kost ook bijna helemaal niks hahah. Helaas liep deze autorit voor de mannen iets minder leuk af, want vlak voor Paramaribo werden we aangehouden door de politie. Één van de mannen had namelijk geen gordel om en moest daarom een boete van 75srd betalen. Uiteindelijk hebben ze ons netjes en veilig in het centrum afgezet en hebben we vanuit daar een bus naar huis gepakt. Eenmaal thuis bleek dat we ondanks dat de zon nauwelijks scheen toch erg verbrand te zijn en hebben ons lesje geleerd om toch altijd goed te smeren met zonnebrand…

In mijn volgende verhaal zal ik jullie vertellen over onze ‘Surinaamse 5 minuutjes, het heerlijke eten en onze eerste salsa les. Daarnaast gaan we aankomend weekend op Springbreak trip met allemaal stagiaires. Het wordt een weekend vol sportactiviteiten en hopelijk een boel gezelligheid.

Mi lobi yu!

Time flies when you're having fun!

Hallo allemaal,

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik een verhaal heb geschreven, dus het moest er maar weer eens van komen.. Aangezien er weer ontzettend veel is gebeurd zal ik de verhaaltjes opdelen in een aantal stukken.

Stage

Omdat stage eigenlijk de reden is waarom we hier zijn zal ik hier maar mee beginnen haha. Inmiddels zijn we op dit moment al weer bezig met onze vijfde week stage en gaat alles steeds beter lopen. Kinderen beginnen beter naar ons te luisteren en wij leren hen ook steeds beter kennen. Daarnaast horen we steeds meer verhalen van de kinderen waarom zij in het kinderhuis verblijven en dit is soms best wel even slikken. Door deze verhalen ga ik nog meer waarderen wat mijn familie en met name m’n ouders voor mij hebben gedaan en dat zij mij een stabiele omgeving hebben kunnen bieden om veilig in op te groeien. Momenteel zijn Samantha en ik nog druk bezig om de spelzolder opnieuw in te richten en om nieuwe spullen voor de kinderen te kopen, zodat ze leuk en veilig kunnen spelen en zichzelf kunnen ontwikkelen. Helaas liggen hierdoor de activiteiten wel even stil, maar we proberen toch als het even kan dan buiten met de kinderen een spel te doen. Ook hebben we een Facebook pagina opgestart op geld in te zamelen voor het kinderhuis. We hebben al €210 ingezameld en zijn hier ontzettend blij mee, maar dit bedrag kan natuurlijk nog hoger! Voor meer informatie kunnen jullie mij mailen of op de Facebook pagina kijken: https://www.facebook.com/helphetkinderhuis

Alle donaties zijn welkom en al is het maar €1, wij en vooral de kinderen zijn overal blij mee!! Daarnaast heeft het meubelbedrijf ‘Amriet Trading’ twee kasten gedoneerd waar we speelgoed in op kunnen bergen, dus dit is ook helemaal fantastisch.

Dag van de Revolutie

Woensdag 25 februari was het de ‘Dag van de Revolutie’ hier in Suriname. In de middag zijn we met de bus naar het centrum gegaan en hadden verwacht hier een groot feest aan te treffen. Echter bleek dat het feest vooral de avond er voor was geweest en op het moment dat wij in het centrum waren was iedereen zich aan het klaarmaken voor een wandel/hardloop route door het centrum. Bijna iedereen liep in dezelfde t-shirts wat erg leuk was om te zien. Aangezien we hier verder niet zoveel konden doen hebben we een frietje gehaald bij de Nederlandse friettent hahah en tijdens het opeten hebben we gezellig gekletst met twee Nederlandse meiden. Wat hier heel erg opvalt is dat je ontzettend makkelijk met iedereen in contact komt. Niet alleen met Nederlandes, maar ook met Surinamers en iedereen is ontzettend lief en open. Na het eten zijn Samantha en ik doorgelopen naar Fort Zeelandia en het I love SU bord en hier kreeg ik een liefdesverklaring van een zwerver wat voor een grappig tafereel zorgde. Bij ’t Vat hebben we nog lekker een ijsjes gegeten en zijn daarna maar weer naar huis gegaan om heerlijk te gaan slapen.

De Poolparty

Vrijdag 27 februari was het dan eindelijk tijd voor de Poolparty waar we al een aantal weken naar aan het uitkijken waren. In de ochtend zijn we eerst met de bus naar de Centrale Markt gegaan. Deze markt kan je een beetje vergelijken met de Zwarte Markt in Nederland, maar hier verkopen ze vooral groenten en fruit wat echt bijna niks kost. Na flink wat te hebben ingekocht zijn we weer terug naar huis gegaan met de bus. Het grappige hier aan de bus terug vind ik dat je net zo lang moet wachten tot dat de bus helemaal vol zit en dan pas gaan ze rijden. Ik denk dat we dan ook wel een half uur in een stikhete bus hebben gezeten voordat we vertrokken. Tegen 19.00 uur hebben we geprobeerd een taxi te bellen, maar geen één bedrijf had een taxi want het was het einde van de maand. Dit betekent dat de meeste taxi chauffeurs hun geld binnen hebben en daarom niet meer rijden, echt heel apart. Uiteindelijk hebben we toch een taxi gevonden en na lang rond te hebben gereden vonden we eindelijk ‘De Gouverneur’ waar de pre-party was. Hier hebben we lekker een drankje gedronken en was er ook nog een soort van fanfare band op straat die muziek speelde. Niet kort daarna was het tijd om op de partybus te gaan. In de bus was voldoende drank aanwezig, heerlijke muziek en gezellig mensen. Hier hebben we dan ook meiden leren kennen waar we de rest van de avond mee hebben opgetrokken en nu ook mee omgaan. Eenmaal aangekomen bij het Wyndham Hotel moesten we zeven verdiepingen omhoog en hier ging het feest verder inclusief een zwembad waar we natuurlijk even in geplonsd zijn. Het was een ontzettend leuke avond en moe maar voldaan zijn we ons bedje ingedoken.

Auto ongelukken

In m’n eerste verhaal vertelde ik over het auto ongeluk waarbij de fietser helaas is overleden. Inmiddels hebben we er weer twee nieuwe ongelukken bij, maar gelukkig niet zo ernstig als de eerste. Ik moet zeggen dat het de afgelopen weken rustig is, maar we horen wel dagelijks piepende banden en een hoop getoeterd dus het is maar de vraag voor hoelang dit nog goed gaat. Van onze huisbaas hoorde we dat wanneer je een foto maakt van een ongeluk en je de voorpagina van de krant haalt je 250 SRD krijgt. Samantha en ik hebben dan ook gezegd dat we er maar een sport van gaan maken aangezien onze straat echt mega druk en gevaarlijk is en we er met onze neus bovenop zitten elke keer. Maar wees niet bang.. wij kijken erg goed uit en fietsen alleen overdag!

Holi Phagwa

Vrijdag 6 maart was het Holi Phagwa, een groot Hindoeïstisch feest dat door iedereen gevierd wordt. Het wordt jaarlijks gevierd en is eigenlijk een combinatie van een lentefeest, een feest van de overwinning van het goede op het kwade en een Nieuwjaarsfeest. Omdat het een Nationale vrije dag is hebben de kinderen het feest donderdag 5 maart al op school gevierd en kwamen dus helemaal onder het gekleurde poeder terug van school. Daarna moesten ze zich snel wassen en omkleden, want we gingen deze dag naar een sportcomplex waar het kinderhuis was uitgenodigd. De hele middag was er leuke muziek en hebben we lekker gegeten. Het was een erg leuke middag en het was geweldig om te zien dat de kinderen ervan genoten. ’s Avonds was er muziek in het kinderhuis zelf en werd er ook nog weer gedanst. Moe van de hele dag wilden we lekker op tijd gaan slapen, maar helaas was er in ‘Olifant’ (dit is een ruimte waar feesten worden gegeven en echt 100m van ons appartement vandaan) een groot feest gegeven. We hebben dus zo’n beetje de hele nacht wakker gelegen en geen oog dicht gedaan. Vrijdag zouden we in de ochtend mee gaan met stage om echt Holi Phagwa te vieren, maar door het gebrek aan slaap hebben we dit toch maar niet gedaan. Wel hadden we ’s middags met de meiden van de poolparty afgesproken bij het Onafhankelijkheidsplan om Holi Phagwa te gaan vieren. Toen Samantha en ik daar aankwamen voelden we ons nog erg ‘wit’, maar hier werd al snel verandering ingebracht door alle mensen die het gekleurde poeder op ons gooiden. Het was echt een geweldig feest en misschien wel het beste wat ik toe nu toe heb meegemaakt! Iedereen was gelijk door het gekleurde poeder en het gevoel van saamhorigheid was erg groot. In de avond kwam DJ Chuckie draaien en het hele plein ging los, niet veel later ging het ook nog keihard regenen, maar dit maakte niet uit op dat moment. Het zorgde juist voor dat geweldige kippenvelmomentje of zoals wij het ondertussen noemen: een besefmomentje!

De tijd hier vliegt voorbij en moet er nog lang niet aan denken dat we weer naar huis moeten straks. We proberen echt van elk moment te genieten en zoveel mogelijk te doen, al is het soms ook lekker om een dagje helemaal niks te hoeven. Voor nu wens ik iedereen een hele fijne dag en tot snel!

Liefs Sharon

Eerste (twee) weken in Suriname (deel 2)

Hoi hoi!

Hierbij het tweede deel van de eerste week van onze avonturen in Paramaribo! En ook een deel van week twee.

Ik was gebleven bij zaterdag 14 februari, Valentijnsdag! In de ochtend hebben Samantha en ik geshopt voor lange broeken aangezien we deze aan moeten op stage. Daarna hebben we lekker een Surinaamse maaltijd gegeten aan de Waterkant en net op moment dat we weg wilden lopen werden we aangesproken door een groepje Surinaamse mannen. Ze boden ons een drankje aan het hebben gezellig gekletst. Het waren erg aardige mannen en hadden geen rare bijbedoelingen. Uiteindelijk hebben ze ons zo’n beetje de hele middag door Paramaribo gereden; van de centrale markt, naar de voetbalwedstrijd van twee neefjes van een van hen, naar Zanzibar en weer netjes naar huis.

Op zondag hoopte ik lekker uit te kunnen slapen, want vandaag was de grote dag waarbij de opzoek gingen naar dolfijnen en kaaimannen. Maar helaas zit er een kerk achter ons huis en werden we al op tijd wakker gemaakt door een hoop gezang en geschreeuw. Om 15.00u was het zover en hebben we een taxi gebeld die ons naar Leonsberg bracht. Dit was de verzamelplaats om per boot te vertrekken en op zoek te gaan naar dolfijnen. Al vrij snel werden de eerste dolfijnen gespot en gingen alle boten erop af. Na ongeveer twee uurtjes varen op de Surinaamse rivier en genietend van het mooie weer en de omgeving kwamen we aan bij een klein dorpje. Hier kregen we drie heerlijke Surinaamse lekkernijen zoals Baka Bana (gebakken banaan). Vervolgens hadden we de tijd om lekker rond te lopen en het dorpje te verkennen. Terwijl het grootste gedeelte van ons groep al weer eerder terug ging met de boot naar Paramaribo bleven wij (Samantha en ik) over met de twee Belgische meiden en een man en vrouw uit Canada. Om 19.00 uur moesten we allemaal klaar staan en zouden we samen met onze twee bootsmannen op zoek gaan naar kaaimannen!! Het was allemaal erg spannend en vooral omdat we met 8 personen in een super kleine boot (korjaal) in het donker het moeras ingingen. Bang om om te vallen zat iedereen erg stil in de boot en moesten we onderweg bukken voor een brug en de boot uit om over een helling te gaan. Na de helling kwamen we in het moeras waar het stikten van de muggen. Ondanks dat ik me nog goed had ingesprayd met anti-muggenspul werd ik toch lek gestoken. In het moeras gingen we opzoek naar de kaaimannen door met zaklampen over het water heen te schijnen, wanneer je dan rode puntjes ziet zijn dit de ogen van de kaaimannen. Al snel had onze bootsman drie kaaimannen gevangen die vast gehouden moesten worden. Ik heb dit mooi aan de anderen overgelaten en de kaaimannen pas vastgepakt toen we weer op de heuvel waren. Na de fotoshoot met de kaaimannen zijn ze weer terug gezet in het moeras en voerden wij terug naar het dorpje. Aangekomen in het dorp kregen we een lekker biertje en regende het vieze zwarte kevers. Toen onze bootsman zo ver was gingen we met een soort van speedboot terug naar Paramaribo en genoten van de ontzettend mooie sterrenhemel. Weer terug op het vaste land bracht het Canadese stel ons naar huis. Eventjes waren we verdwaald omdat ik dacht de weg te weten, maar helaas zat ik fout… Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en zijn we veilig thuis afgezet. Het was een hele mooie, spannende en vooral indrukwekkende dag.

Door al deze avonturen zal je bijna vergeten dat we nog stage moeten lopen, maar maandag was het dan toch echt zo ver. Voor het eerst op onze fietsjes over de drukke weg, in de warmte kwamen we zwetend aan op stage. We kregen meteen wat te eten en toen de kinderen ons zagen werden we warm begroet. Ze waren ontzettend nieuwsgierig en wilden alles van ons weten. Je zag meteen goed wie de wat ondeugendere kinderen waren en wie zich wat meer op de achtergrond hield. Het was een interessante week waarin we de kinderen wat beter hebben leren kennen en al een aantal activiteiten met ze hebben gedaan. Er is totaal geen structuur in het kinderhuis en de kinderen luisteren dan ook nergens naar. We zijn een middag naar de speelzolder geweest en dit was chaos, ze luisterden niet naar ons en trokken alles los. Maarja eigenlijk kunnen we ze ook niks kwalijk nemen, want ze waren zo enthousiast dat ze eindelijk weer mochten spelen en er is nooit iemand die hen regels leert of structuur brengt. Dit wordt dus nog een hele uitdaging voor ons en komen tot nu toe elke dag gesloopt terug van stage. Wat wel erg leuk was is dat we op dinsdag mee zijn geweest naar een Hindoestaanse kerk. We kregen een ‘Sari’ aan, dit is traditionele Hindoestaanse kleding en gingen met de kleintjes mee in de bus. Hier hebben we ongeveer twee uur gezeten en gezellig gekletst met de kleine kinderen. Ze wilden alles weten over Nederland en vonden sneeuw en ijs erg interessant. Na lekker warm te hebben gegeten gingen we weer terug naar het kinderhuis en zat voor ons de dag erop.

Op donderdag waren de kinderen vrij en hebben we in de ochtend met de kleintjes gedanst op o.a. Kabouter Plop en hoofd-schouders-knie-en-teen. In de middag zouden we naar de speelzolder gaan, maar terwijl wij een gesprek hadden met onze stagebegeleidster heeft iemand van de kinderen het slot van het hek kapot gegooid, waardoor we als straf de speelzolder dicht hebben gelaten. Heel zielig voor de kinderen die er niks mee te maken hadden, maar hopelijk beginnen ze op deze manier naar ons te luisteren. ’s Avonds gingen Samantha en ik eerst naar de film ’50 Shades of Grey’ in een grote bioscoop in de Hermitage Mall en hebben daarna gedanst in ‘Havana Lounge’. Het was een gezellige avond en in Havana hing een erg ontspannen sfeer. Mannen en vrouwen, jonger en oud, blank of getint, het maakte niet uit en iedereen was gemixt. In het begin werd er Latin gedanst waarbij ik m’n ogen uitkeek. Samantha en ik moeten toch maar snel op les hahah, want ik kan er helemaal niks van.

Vrijdag was onze eerste brakke dag in Suriname en we hebben dan ook niks gedaan behalve boodschappen halen en heerlijk in de hangmat liggen. Ik heb heerlijk in de hangmat geslapen, tot dat er een vleermuis op m’n hangmat viel en ik weer klaar wakker was… Uiteindelijk ben ik maar naar m’n bed verplaatst om daar verder te slapen. Zaterdag overdag hebben we ook niet zo heel veel gedaan. Aan het eind van de middag kwam Mariella met een professionele fotograaf om een fotoshoot met ons te houden voor foto’s van het appartement voorop haar website. Het was erg lachwekkend en best grappig om te doen. Ik ben dan ook erg benieuwd naar hoe de foto’s geworden zijn.. Als ik ze heb ontvangen en ze een beetje okay zijn, zal ik ze hierop zetten. Voor in de avond waren we uitgenodigd voor het verrassingsfeestje van Griet (één van de Belgische meiden) en zijn we wezen stappen in ‘Zsa Zsa Zsu’. Dit was echt heel anders dan Havana en vond het dan ook minder leuk. Het stikte van de blanke stagiaires en de sfeer ontbrak een beetje, maar ondanks dat was het wel een gezellige avond en hebben we weer wat meer Belgen leren kennen.

Om ons op te laden voor een nieuwe week stage hebben we zondag heerlijk aan het zwembad gelegen bij ‘Hotel Torarica’ en genoten van de zon! Na het zwemmen en zonnen hebben we bij ‘Zus&Zo’ goddelijke kip-saté met aardappeltjes en salade gegeten en daarna zat onze dag er al weer op.

Aankomende week is op dinsdagavond de opening van een nieuwe dansclub ‘Euphoria’, is woensdag de Dag van de Revolutie en hebben we vrijdagavond/nacht een Poolparty! En voor de mensen die het zich misschien afvroegen.. Ja we lopen ook deze week nog stage.

Mi lobi yu en tot de volgende keer!

Eerste week in Suriname (deel 1)

Hoi allemaal,

Hierbij is dan eindelijke m’n eerste reisverslag vanuit Suriname! Het heeft eventjes geduurd maar er is dan ook al ontzettend veel gebeurd in deze eerste week in Paramaribo. De eerste indrukken van het land zijn geweldig en hebben nog vele leuke trips op de planning staan om meer van dit prachtige land en deze cultuur te zien. Tegen de tijd dat dit zover is horen jullie dat uiteraard hahah.. Ik zal eerst bij het begin beginnen.

Maandag 9 februari

Vandaag was de dag dat ik samen met Samantha voor bijna zes maanden naar Suriname zou vertrekken. Om 05.00u reed ik samen met papa, mama, Fabienne en Annemiek richting Schiphol. Natuurlijk waren we één uur te vroeg (hadden pas om 08.00u afgesproken), maar papa wou graag op tijd wegrijden om er zeker van te zijn dat we niet in de file kwamen. Om 09.30u was het dan echt tijd om afscheid te gaan nemen van iedereen en om door de douane te gaan. Ondanks dat ik dit eerder heb gedaan vond ik het nog steeds erg moeilijk en vooral omdat ik Fabienne anderhalf jaar niet zal zien aangezien zij haar avontuur gaat beleven in Australië. Onze vlucht had helaas vertraging waardoor we pas een uur later konden gaan vliegen. Het was een lange zit die toch nog redelijk snel ging. Toen we het vliegtuig uit konden op vliegveld ‘Zanderij’ stapten we in een warme tropische lucht en het regende. We moesten daarna door de douane en konden onze koffers ophalen. Buiten stond onze taxi al klaar en was het ongeveer 60 minuten rijden naar ons appartement. Het appartement ligt aan een drukke weg wat wel erg wennen is, maar het is verder mooi en groot. Hier kunnen we wel een half jaartje wonen!

Dinsdag 10 februari

Na lekker te hebben uitgeslapen zijn we naar de Hermitage Mall gegaan om een aantal boodschappen te halen. Dit was ongeveer 20 minuten lopen en was een avontuur op zich. Hier in Suriname rijden ze namelijk links, dus het is erg oppassen als je oversteekt. Daarnaast wordt er constant naar je getoeterd of geroepen. De namen ‘Witties’, ‘Bakra’s’ en ‘Snow White’ hebben we al verschillende keren gehoord. Om 16.00u hadden we met Madelon (de eigenaar van Stagebureau Suriname) een afspraak in ’t Vat. Zo avontuurlijk als Samantha en ik zijn was ons plan om een bus te nemen naar het centrum. Nadat flink wat bussen gewoon aan onze neus voorbij reden, nam een Surinaamse vrouw ons op sleeptouw naar de overkant van de weg om daar in een bus te stappen. Met een gigantische omweg van 3 kwartier kwamen we uiteindelijk aan in het centrum. Helaas waren we toen nog steeds niet bij ’t Vat en moesten nog een heel stuk lopen. Om 16.45u, dus 3 kwartier te laat kwamen we aan bij ’t Vat en was Madelon net weg. We hebben toen maar lekker wat op het terras gedronken en een portie bitterballen gegeten. Ook werden we door twee Belgische meisjes aangesproken of wij misschien mee wilden op ‘Dolfijnen en Kaaimannen trip’. Ze zouden eigenlijk al eerder gaan, maar zijn door de Chikungunya mug gestoken en werden erg ziek. Natuurlijk konden wij dit verzoek niet afwijzen en zondag zou dus onze eerste trip gaan worden! Aan het eind van de middag zijn we via de Palmentuin,het Onafhankelijkheidsplein en de Waterkantnaar Ji Ji's gelopen waar we heerlijk hebben gegeten en ons eerste Parbo biertje hebben gedronken. Enzo verstandig als we (ook) zijn hebbenmaar een taxi terug genomen naar huis.

Woensdag 11 februari

In de ‘Coffee Corner’ in de Hermitage Mall hadden we een afspraak met onze supervisor voor het komende halfjaar, Royza. Dit keer waren we maar 10 minuten te laat dus we boeken al vooruitgang. Het is ontzettend warm en hierdoor ga je de snelheid waarmee je alles doet automatisch aanpassen. Na het gesprek hebben we nog wat geshopt, ben ik hard gevallen waardoor m’n been geschaafd was en hebben we een broodje als lunch gehaald bij de Subway. Het was net of ik weer in Amerika terug was.. Ze hadden een BLT als broodje en ook de heerlijke ‘Banana Peppers’ en ‘Ranch’!!! Onderweg naar huis begon het keihard te regenen en waar de lokale bevolking ging schuilen was het voor ons heerlijk verkoelend. ’s Middags hebben we nog boodschappen gedaan en kwamen we erachter dat ze ontzettend veel Nederlandse producten hebben, zoals Venz hagelslag, pannenkoekenmix, poffertjes en Nederlandse kaas en dat allemaal van het Plus huismerk of de Markant hahah.

Donderdag 12 februari

Vandaag gingen we voor het eerste naar het Kinderhuis toe. Hier hebben we kennis gemaakt met onze stagebegeleidster, de directrice van het Kinderhuis en de weesmoeders. De kinderen zelf zaten op school en zouden we volgende week pas ontmoeten. Het Kinderhuis is ontzettend groot met veel ruimten in de openlucht. Er zijn dus genoeg mogelijkheden voor ons om activiteiten en evenementen te gaan organiseren. Daarnaast zullen we leiding en begeleiding gaan geven aan de weesmoeders en vrijwilligers. In de middag hebben we eigenlijk niet zo veel gedaan en ’s avonds zijn we uit eten geweest bij ’t Vat.

Vrijdag 13 februari

Elke vrijdag zal ons huisje worden schoongemaakt door een schoonmaakster en Mariella (eigenaar van het appartement). Het is erg gek om te zien dat iemand hard aan het werk is en jij lekker in je hangmat ligt, maar we mochten absoluut niet helpen van Mariella. ’s Middags hebben we nog maar weer wat boodschappen gehaald in een andere supermarkt en hebben opnieuw de bus gepakt. Deze keer ging het gelukkig allemaal goed. Ook hebben we kaarten gekocht voor een grote poolparty op 27 februari ! Het was een rustige en ontspannen dag tot dat we aan het avond eten waren. Nog geen 200m van ons appartement was namelijk een ongeluk gebeurd waarbij een fietser om het leven is gekomen en de auto bestuurder is doorgereden. Uit nieuwsgierigheid voor wat er aan de hand was zijn we even gaan kijken en daar lag de man levenloos op straat en iedereen stond er om heen. Het was verschrikkelijk om te zien en we zijn dan ook snel weer terug gegaan. Het heeft uiteindelijk wel een uur geduurd voordat het gebied werd afgezet met lint en er een laken over de man werd heen gelegd. Heel absurd om mee te maken dit.. Het leek wel of dit de normaalste zaak van de wereld was hier. En dat terwijl wij net die middag fietsen hadden gehuurd, dit wordt dus erg uitkijken en vooral niet in het donker fietsen.

Ik merk dat het verhaal intussen erg lang wordt en heb daarom maar besloten om het in twee delen op de breken hahah… Ik zal later deze week de rest van mijn/onze avonturen opschrijven en jullie voor nu nog even in spanning laten!

Veel liefs,

Sharon