Hola!

Inmiddels ben ik vandaag precies een week terug in het koude kikkerlandje Nederland. Met drie lagen kleren, dikke sokken aan en het liefst een grote deken over me heen ben ik aan het bijkomen van mijn grote avontuur en de jetlag, die toch best wel aanwezig is. Aangezien dit mijn laatste reisblog over Suriname zal zijn wil ik graag nog over een aantal dingen schrijven, zoals het afscheid nemen van iedereen en onze terugreis naar Nederland.

De week van 22 juni t/m 26 juni stond in het teken van afscheid nemen bij het kinderhuis. Op dinsdag zijn we met de oudere kinderen van het kinderhuis gaan bowlen in de stad, omdat Samantha en ik ook graag iets voor hen wilden doen. We speelden namelijk vooral met de jongere kinderen op de spelzolder, omdat de ouderen les hadden. En aangezien wij van mening zijn dat ook de oudere kinderen wel eens ontspanning kunnen gebruiken en af en toe even het kinderhuis uit moeten hebben we een uitje georganiseerd. Chantal, een andere stagiaire, ging ook mee en we hebben met z’n allen een erg leuke avond gehad. De kinderen bedankten ons na afloop en vertelden dat ze erg genoten en gelachen hadden. Wij waren de eerste stagiaires die hen mee namen buiten het kinderhuis, erg fijn om te horen natuurlijk, maar ook pest pijnlijk, omdat ze dus nooit ergens heen gaan. Ik ben in ieder geval erg blij dat ik dit voor de oudere kinderen heb kunnen doen. Vrijdag was onze laatste dag en zijn we in de middag met de kleine kinderen mee geweest naar de Nederlandse musical van Sneeuwwitje waarvoor ze waren uitgenodigd. Na de musical hebben we mee gegeten bij het kinderhuis en hebben Samantha en ik ons foto cadeau gegeven aan de kinderen, zodat ze af en toe nog eens aan ons kunnen denken. Het moment van het afscheid nemen was ontzettend zwaar en viel me heel erg tegen. Wat ga ik (en mis ik nu) deze kinderen! Het ergste vind ik nog wel dat ik weet in wat voor situatie ik ze heb moeten achterlaten terwijl ik weer terug ben in m’n ‘luxe’ leventje hier. Hopelijk kan ik snel terug om ze weer te zien.

De weken daarna tot aan ons vertrek hadden we vakantie en hebben onder anderen ‘Keti Koti’ gevierd en zijn nog een weekendje buiten de stad geweest. Ook zijn we voor de laatste drie weken verhuisd naar een ander huis en hadden ineens huisgenoten. Dit was een gezellige boel en vond het fijn om daar te wonen, ondanks de mega begraafplaats achter ons huis. We hebben de laatste dingen bezocht en gedaan die we nog graag wilden doen en hebben één voor één afscheid moeten nemen van onze SU-vriendinnetjes. Dit was zeker niet leuk en deed me alleen maar realiseren dat mijn tijd in Suriname er ook bijna op zat. De laatste weken hebben we op en top genoten en zijn de weken voorbij gevolgen! Niet alleen die weken, maar ook de afgelopen week in Nederland is ontzettend snel gegaan. Dit komt mede ook wel doordat ik meteen al weer vol was gepland. Zo ging ik op donderdag alweer naar Nijmegen om de Nijmeegse vierdaagse feesten te vieren en kwam vrijdag ook m’n zusje nog een dagje langs, zodat we nog even wat tijd met z’n tweeën konden doorbrengen. Zaterdag gingen we met z’n vieren (papa, mama, Fabienne en ik) uiteten bij de wok en het was fijn om nog even met z’n vieren te zijn, voordat we Fabienne zondag op het vliegtuig hebben gezet naar Australië voor tien maanden!

Langzaamaan begin ik weer te wennen in Nederland, maar wat mis ik Suriname! Als afsluiter van dit reisblog ga ik een stuk overtypen van wat ik de laatste dag in Suriname heb opgeschreven in m’n dagboekje: “Wat was de tijd hier geweldig en wat hebben we veel beleefd en meegemaakt. Ik ben ontzettend blij dat ik dit avontuur samen met Samantha ben aangegaan en heb er geen minuut spijt van! Sam dankjewel!! Wat ga ik Suriname missen met al haar mooie en gekke kanten. Ik ga de jungle missen, de hobbels in de weg, de chaos in het verkeer, het getoeter en gefluit, het geroep en alle gekke namen die naar ons hoofd geslingerd werden, de hitte en de plotselinge stortbuien, het heerlijke eten, de gezellige mensen en de geweldige muziek! Het kluiven van de kip (wat ik verschrikkelijk vond) en de gele vingers van de roti, de muggen en de steekvliegen (not hahah), gekke gidsen, de oude vervallen stadspanden, ‘De Waterkant’, de ‘Palmentuin’ en vooral het heerlijke relaxte leven!

Ik wil iedereen bedanken die mij het afgelopen halfjaar heeft gesteund op welke manier dan ook! Heel veel liefs en een dikke brasa!

Lobi!